Moi Drodzy,
Opóźnione podsumowanie miesiąca uznaję za nową tradycję. Zapraszam na październik w połowie listopada. <3 To był iście szalony, dziko zapracowany, niemoralnie niedospany miesiąc.
Opublikowałam 19 tekstów na blogu, w tym m.in. TOP 15 POWIEŚCI GROZY & Przewodnik zakupowy: ANTYKWARIATY.
Na kanale trwał BEZSENNY TYDZIEŃ i zadebiutowały CIEKAWOSTKI LITERACKIE. <3
Przeczytałam 11 książek.
Od zarania dziejów, jak świat długi i szeroki, kobiety walczą z niesprawiedliwością. Wydawać by się mogło, że wszyscy kierują się zasadą, którą potem powtarzała Simone de Beauvoir – każdy ma prawo decydować o swoim ciele, każdy ma prawo decydować o samym sobie. A jednak, sprawa z kobietami i ich prawami nie jest taka prosta i jednoznaczna. Wizerunek kobiecości przekształcał się od anielicy, słodkiej niewiasty, przez kochanicę diabła i wiedźmę. Wydawać by się mogło, że ile epok, tyle wizerunków kobiet i tyle też walki o własne prawa do istnienia na takich samych warunkach jak wszyscy i wszystko wokół. Do dzisiaj nic nie jest przesądzone. Świat się zmienił, ale mimo to – kobieta walczy niezmiennie.
Walkę o prawa swoje i innych podjęły również niezwykłe, silne, nietuzinkowe bohaterki wspaniałej, napisanej z rozmachem powieści autorstwa Sary Donati – „Złota godzina”.
Moi Drodzy,
Jak dobrze wiecie i z czego świetnie zdajecie sobie sprawę jestem nie tylko miłośniczką przepysznej literatury, nie tylko wielbicielką lektury zawsze i wszędzie, ale także abasadorką ebookowego czytania oraz audiobookowego zasłuchania. Wychodzę z założenia, że opowieść to zawsze jest opowieść, a forma, którą wybieramy, by ją poznać zależy wyłącznie od naszych preferencji. Jednak wiadomo – bywa, że czytać nie ma co, biblioteka za daleko, albo w remoncie, a z księgarnią nam nie po drodze, nie wspominając, że popularny tytuł bywa za drogi na nasze kieszenie bez względu na formę. Albo… zwyczajnie kochacie czytać i nie odpuścicie takiej okazji. Dlatego obok tej akcji nie możecie przejść obojętnie!
Ach, te małe, ukryte pośród górskich szczytów, rozległych leśnych połaci, czy piaszczystych wydm wioski. A w nich społeczności, których życie pozornie się zmienia z każdą nadchodzącą epoką, a które tak naprawdę gdzieś w środku pozostają takie jak dawniej. Ci mieszkańcy kryjący się przed wzrokiem obcych. Ludzie, którzy pielęgnując nawet najmniejsze urazy, walczą zaciekle aż do ostatniej krwi, a sekrety skrywają głęboko, nie zdradzając nic a nic nawet do samej śmierci. Pośród legend, pośród wspomnień, pośród nienawiści…
Bajeczne górskie szczyty, kotliny i doliny zamieniają się w mroczny teatr ludzkich tragedii, kłamstw i prehistorycznych potworów w świetnie skonstruowanym głośnym kryminale z nutą thrillera, czyli „Istocie zła” Luca D’Andrei, który został okrzyknięty literackim wydarzeniem mijającego roku.
Moi Drodzy,
Dawno, oj dawno już nie było Blogowego Tygodnia, ale to wcale nie znaczy, że nie krążę w wolnych chwilach po sieci i nie wyławiam pysznych tekstów dla Was. 🙂 Nie ukrywam, że czasami nie mam czasu, by komentarz zostawić, łapek i polubiaczy u wszystkich nie znajduję, więc ta moja obecność niby jest niewidoczna, ale cóż – odwiedzam Was i czytam systematycznie. <3
Po dłuższej przerwie uzbierało mi się perełek, więc bez zbędnego wstępu zapraszam na TYDZIEŃ BLOGOWY!
Do poczytania, do oglądania i do polubienia.
Bo warto czytać.
O.
„Muszę przyznać, że ostatnie lata były dobre dla kobiet w naszej firmie. I w nich zaczęto dostrzegać fachowość, wiedzę i dyspozycyjność, która w tej służbie jest jedną z najważniejszych cech. Zwróć uwagę, że coraz więcej jest kobiet na stanowiskach komendantów czy dyrektorów biur. To dobry prognostyk. Zatem życzę swoim koleżankom powodzenia i sukcesów. I żeby mężczyźni traktowali je jak partnerów zawodowych.”
Temat kobiet w służbach mundurowych wciąż wzbudza skrajne emocje. Kobiety od lat czynnie obecne w wojsku, straży, czy w policji, zajmujące miejsca na wszelkich możliwych stanowiskach to niby jest widok powszedni, niby opatrzony z logicznego punktu widzenia, a jednak, mimo to, w jakiś sposób odnoszący się do kulturowego tabu. No bo jak to, że niby kobieta, w mundurze, z gazem i giwerą u pasa biega i łapie przestępców? Że pałuje zwyrodnialców z siłą porównywalną jej męskim kolegom, że jest partnerem, potrafi być wsparciem, bez strachu rzucając się w wir niebezpieczeństwa? Że poświęca swoje prywatne życie, by pomagać innym, by dawać przykład wtedy, gdy jest najbardziej potrzebna, zamiast siedzieć w domu, nawiązując do stereotypów matki, żony i dobrej córki?
W dobie, gdy niemal każdy może wydać własną książkę, gdy co druga osoba sięgająca po popularną powieść pragnie zaistnieć w literaturze, a półki w księgarniach stacjonarnych i wirtualnych uginają się pod ciężarem setek tytułów, niezwykle trudno o naprawdę wyjątkową, pięknie napisaną opowieść. Być może bierze się to z kolektywnego poczucia, że historie może snuć każdy, bez względu na umiejętności, bo wystarczą wyłącznie dobre chęci. A to niestety nie do końca prawda. To wszystko sprawia, że rynek jest tak nasycony, że aż przesycony książkami, których fabuł nikt nie pamięta po miesiącu od hucznej premiery. Jedynie nieliczne publikacje zachwycają, udowadniając, że pisać co prawda może każdy, ale już nie każda opowieść przeniknie chyłkiem do naszego serca, odciskając na nim niezmywalne piętno.
Snucie opowieści, które zostaną z czytelnikiem na długo to prawdziwa i niezwykła sztuka, którą opanowali nieliczni, w tym brytyjski mistrz Jeffrey Archer, co udowadnia w swojej pasjonującej sadze Kroniki Cliftonów, na którą składa się sześć tomów tej rodzinnej opowieści – „Czas pokaże”, „Za grzechy ojca”, „Sekret najpilniej strzeżony”, „Ostrożnie z marzeniami”, „Potężniejszy od miecza” i wydany niedawno w Polsce „W godzinie próby”, oraz siódmy tom, którego oryginalny tytuł brzmi „This was a man”, a który nadciąga niebawem.
