Jesień. Mój ukochany czas. Mgliste, przygaszone słońce przygrzewa za oknem, snują się ostatnie pajęczyny babiego lata, a zieleń liści powoli przechodzi w łagodne żółcienie. Hula już chłodny wiatr, coraz intensywniej zacina przenikający deszcz, a dłuższe wieczory zwiastują puszyste koce, pachnące cynamonem świece i cieplutkie skarpety. Nic nie mogę na to poradzić – jestem jesieniarą, pochodzę z październikowej krainy.

Czytaj dalej →