Moi Drodzy,

W powietrzu czuję nadchodzący wrzesień. To słońce takie zamglone, które niby grzeje, ale już nie tak, jak grzać powinno. Niebo w kolorze rozbielonego błękitu, jak obturlane w wacie cukrowej. Powietrze rozrzedzone, nietypowe dla rozpalonego upałem lata. Nawet liści kilka spada od czasu do czasu, a kasztany już dojrzewają w zielonych skorupkach. I jarzębina się czerwieni. Do tego chłodek wieczorny, chłodek poranny, jak w popularnym przysłowiu, tym od Świętej Anki. Wrzesień nadciąga, a tym samym trzeba pomyśleć o pożegnaniu lata, o pożegnaniu wakacji. Czytaj dalej →