„Certain it is, the place still continues under the sway of some witching power, that holds a spell over the minds of the good people, causing them to walk in a continual reverie. They are given to all kinds of marvelous beliefs, are subject to trances and visions, and frequently see strange sights, and hear music and voices in the air. The whole neighborhood abounds with local tales, haunted spots, and twilight superstitions…”

Niejednokrotnie już pisałam Wam o miejscach, które mają dusze. O miejscach, które niczym żywe istoty potrafią być dobre lub złe. O miejscach, które na swoją siedzibę wybrało coś nienazwanego, często pierwotnego, z innego wymiaru czy eonów czasu. I powiedzmy sobie szczerze, że takie lokacje lepiej omijać i raczej nie planować w nich dłuższych pobytów, a już na pewno nie planować nocnych eskapad w ich okolice. Istnieją jednak takie miejsca, które przyciągają do siebie swoją legendą. Z opisu i z opowieści jakie o nich krążą wcale nie wydają się być strasznymi. Ale coś w nich jest takiego, że nie można się im oprzeć. To miejsca na wpół magiczne, całkiem naturalnie oddalone od zwykłego, szarego świata, odizolowane w swojej wyjątkowości. Kuszą tajemne moce, a w ich granicach potrafią ożywać baśnie i okoliczne podania. Nawet mieszkańcy dziwią się tym tajemnicom, które skrywają ich ziemie, ale cóż, przyzwyczajają się do nich po prostu. A czasami nawet wykorzystują krążące legendy dla żartów, czy dla zabawy. Takim właśnie uroczym, ukrytym przed światem zakątkiem jest Sleepy Hollow, opisane przez Washingtona Irvinga w opowieści „The Legend of Sleepy Hollow” („Legenda o Sennej Kotlinie”).

Sleepy Hollow, czyli Senna Kotlina, ukryta jest przed wzrokiem podróżnych pośród zieleniejących wzgórz, pędzących wartko strumyków i przeróżnych zakątków, gdzie różne intrygujące rzeczy potrafią się wydarzyć. Wśród jej sympatycznych, niezwykle spokojnych, a czasami wręcz zaczarowanych (chociaż nikt nie wie, jaki czar rzuciło na nich to miejsce) mieszkańców od pokoleń krąży pewna legenda. Nie jest to jedyna taka opowieść, oj nie, ale akurat ta jest wyjątkowa, bo podobno prawdziwa. Legenda o Jeźdźcu Bez Głowy, który spowity w czerń na swoim mrocznym rumaku przemierza okolice w poszukiwaniu swojej utraconej głowy. W tą i w inne nadprzyrodzone historie z humorem opowiadane przy kominkach Sleepy Hollow, nie wierzy miejscowy nauczyciel Ichabod Crane, który całkiem niedawno przybył do miasteczka i wciąż nie potrafi się nadziwić przesądom w jakie wierzą miejscowi. Ale wiara młodzieńca już wkrótce zostanie wystawiona na próbę i przydarzy się coś, co na zawsze już zmieni jego dzieje.

„The Legend of Sleepy Hollow” to jedna z najbardziej klasycznych opowieści grozy, chociaż groza w niej nie jest aż tak wyeksponowana. Chodzi bardziej o tajemnicę, o zagadkę i budowanie poczucia dziwności w czytelniku. Senna Kotlina to uroczysko samo w sobie. Dziwne wypadki to codzienność. A jednak jest tam coś, od czego nie można się oderwać. Ma potencjał doskonałego miejsca do zamieszkania – piękna okolica, niezwykła przyroda, bogata, urodzajna gleba wokół, która daje poczucie spełnienia. Zadowolenia. Spokoju. Stamtąd nie chce się wcale wyjeżdżać, bo kiedy już raz pozna się jego sekrety, to po co zdradzać je reszcie świata? No chyba, że macie wybór. Chyba że akurat stoicie na rozstajach i podziwiacie widoki, a tabliczka z tą zaklętą nazwą dziwnie kusi i przyciąga wzrok. Strudzony podróżnik zastanawia się i patrzy. Ale tylko jako ostrzeżenie napiszę Wam, że może jednak lepiej nie skręcać w stronę Sennej Kotliny, gdy zapada zmierzch i słychać już tętent kopyt pośród mgieł.

Dzisiaj nie zmrużę oka, bo wiem, że czarny jeździec już pędzi we mgle.

O.

*Kto zaintrygowany i wciągnięty znajdzie Jeźdźca Bez Głowy i „Legendę o Sennej Kotlinie” w oryginale, całkiem za darmo na stronie Project Gutenberg TUTAJ.