Zapraszam na ostatnią Bezsenną Środę tego roku – poznajcie NAJLEPSZE HORRORY 2021 i zdobywców Czarnego Kruka za NAJLEPSZE Z NAJLEPSZYCH.
Czytaj dalejNajlepsze horrory 2021 | Nagroda Czarnego Kruka
Tag: najlepsze horrory wielki buk
Bezsenne Środy: „Lęk” Tomasz Sablik – recenzja PATRONACKA
Pełen samotności, post pandemiczny świat w niepokojącej opowieści o końcu i nowym początku – „Lęk” Tomasza Sablika.
Czytaj dalejBezsenne Środy: „Wróć przed zmrokiem” Riley Sager – recenzja PATRONACKA
Bezsenna, horrorowa wisienka – szkatułka, gdzie jedna opowieść kryje kilka kolejnych – „Wróć przed zmrokiem” Rileya Sagera.
Czytaj dalejBEZSENNE NOWOŚCI 2021 (II półrocze)
W Bezsenną Środę zapraszam Was na porządną dawkę horrorowo-grozowych nowości, które w najbliższych miesiącach pojawią się zarówno u nas w Polsce, jak i za oceanem.
Czytaj dalejBezsenne Środy: „Księgi Krwi I-III” Clive Barker – recenzja
„Wszystkie nasze ciała to księgi krwi: gdy nas otworzyć, widać czerwień.” Po latach wyczekiwania polscy czytelnicy wreszcie doczekali się wznowienia absolutnej współczesnej klasyki horroru – „Księgi Krwi I-III” Clive’a Barkera.
Czytaj dalejNajlepsze horrory 2021 (do tej pory)
Pierwsza połowa 2021 roku śmignęła nam przed oczami w tempie co najmniej zawrotnym, nie ma więc na co czekać – nadszedł czas na najlepsze horrory 2021 roku do tej pory.
Czytaj dalejSTRASZNE NOWOŚCI WARTE UWAGI
W Bezsenną Środę mam dla Was wybór sześciu fantastycznych strasznych tytułów, grozę w najpyszniejszej postaci, trzy zbiory opowiadań i trzy powieści, pióra zarówno naszych polskich, jak i zagranicznych twórców.
Czytaj dalejBezsenne Środy: „Kuklany las” Anna Musiałowicz – recenzja PATRONACKA
Powtarzam od lat – na drzewa, a na ścianę lasu w szczególności, najlepiej spogląda się z daleka albo podziwia na filmie przyrodniczym. Nigdy bowiem nie wiadomo, co czyha między drzewami, nigdy nie wiadomo, czy nie połknie nas… „Kuklany las” jak w onirycznej, baśniowej powieści Anny Musiałowicz.
Czytaj dalejBezsenne Środy: „Dom wszystkich snów” Wojciech Gunia – recenzja
Prozie Wojciecha Guni nie potrafię się oprzeć! To groza jak smakołyk nie do opisania – cierpka, słodko-gorzka, o nieokreślonej strukturze. Pożądam jej. I boję się. „Domem wszystkich snów” Gunia udowadnia po raz kolejny, że w niepokojącej dziwności nie ma sobie równych.
Czytaj dalej