Córki smoka Williama Andrewsa to kawał przemilczanej historii i literacki hołd złożony wszystkim koreańskim kobietom zmuszonym do prostytucji podczas II Wojny Światowej.
Historia bywa niesprawiedliwa. Historia bywa wybiórcza. Historia bywa pełna cieni, które ciemnieją w mrokach niepamięci. Takim cieniem na kartach światowej historii, o którym na głos mówi niewielu jest niewolnictwo seksualne w japońskich wojskowych agencjach towarzyskich podczas II Wojny Światowej. Ponad dwieście tysięcy kobiet z całej Azji głównie Koreanek, Chinek i Filipinek było zmuszanych, by służyć siedmiomilionowej armii. Dziewczynki zabierane od rodzin w wieku zaledwie kilkunastu lat były umieszczane w specjalnych bazach, obozach, w których każdego dnia były wielokrotnie gwałcone, bite i torturowane. Nie sposób wyobrazić sobie takiego upokorzenia. Te kobiety, przynajmniej część z nich, żyje do dzisiaj i do dzisiaj walczy, by Japonia w pełni przyznała się do zbrodniczych czynów przeciw kobietom. Córki smoka to jest ich historia.
„Córki smoka” William Andrews, przeł. Dominika Warda
Dwudziestoletnia Anna Carlson urodziła się w Korei i została adoptowana przez amerykańską rodzinę. Teraz szuka swoich korzeni, by wkrótce dowiedzieć się, że jej biologiczna matka nie żyje. Kiedy załamana ma już wracać na nowo do Stanów, tajemnicza staruszka wręcza jej niewielką paczuszkę z cennym grzebieniem i zaprasza na rozmowę. I tak zaczyna się historia kobiecej siły i niezłomności. Anna usłyszy o japońskiej okupacji Korei i Chin, pozna historię prawdziwych kobiet do towarzystwa i odnajdzie swoje niezwykłe dziedzictwo.
Stanęłam przed umywalką w pozycji gejszy: z rękoma po bokach, dłońmi blisko tułowia i delikatnie ugiętymi plecami. Zamknęłam oczy. Nie byłam już tą głupią bezczelną dziewczyną żyjącą w gospodarstwie nieopodal Sinuiju. Bicie nauczyło mnie właściwego zachowania. Nie byłam już Koreanką. Ani nawet kobietą. Byłam ianfu prostytutką Cesarskiej Armii Japonii.
Ta fikcyjna opowieść ukrywa w sobie druzgoczące fakty historyczne i poprzez analogię ukazuje piętno z jakim żyć musiały tysiące kobiet zmuszanych do prostytucji pod rządami Cesarstwa Japońskiego. Wstyd, hańba, rozpacz, ból, utrata honoru Niewyobrażalne cierpienia, jakim były poddawane owe kobiety podczas wojny nigdy nie zostały zadośćuczynione. Kobiety uciszano, zastraszano, ignorowano. Przez lata po wojnie, każdej środy w południe, grupka starszych kobiet po osiemdziesiątce, kierowała się w stronę ambasady japońskiej w Seulu, żądając oficjalnych przeprosin ze strony japońskiego rządu. Tych przeprosin wraz z milionowymi reparacjami doczekały się dopiero w 2015 roku.
To twoje miejsce pracy. Od trzynastej do siedemnastej będziesz przyjmować zwykłych żołnierzy. Na każdego poświęcisz dziesięć minut. Od siedemnastej do dziewiętnastej przychodzą podoficerowie. Oni mają po pół godziny. O dwudziestej będziesz odwiedzać jednego z oficerów w jego kwaterze i zostaniesz tak długo, jak będzie sobie tego życzył. () A, i jeszcze jedno () Nigdy nie zapomnij, że jesteś Koreanką.
Powieść Williama Andrewsa to bolesna, poruszająca opowieść o koszmarze wojny, o horrorze, który nie miał miejsca w okopach, na pierwszych liniach frontu, ale w małych, zawilgoconych brudnych domkach na uboczu, gdzie każdego dnia kobiety cierpiały w imieniu wyższego dobra. Córki smoka to historia tych upokorzeń, ale także przejmująca wizja odkupienia, poszukiwania sensu i wewnętrznej siły, by przetrwać, by zawalczyć o swoje. To jedna z tych opowieści, które wzruszają uniwersalnością, bo przypominają o wszystkich ofiarach konfliktów na świecie. O tych, którzy przetrwali wbrew wszystkiemu, którzy nie poddawali się w obliczu katastrofy, którym udało się przeżyć koszmar i obudzić się na nowo. William Andrews oddał im głos być może miejscami zbyt egzaltowany i wciąż fikcyjny, ale głos na tyle ważny i na tyle głośny, by mogła usłyszeć go reszta świata, a któremu nie pozwoli już zamilknąć.
O.
*Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Niezwykłe. <3
**Zapraszam na film (wieczorem)
