Jedna z najbardziej tajemniczych pisarek powraca z wyjątkową opowieścią o dorastaniu… „Zakłamane życie dorosłych” Eleny Ferrante.
TAJEMNICZE ŻYCIE FERRANTE
Elena Ferrante to jedna z największych zagadek świata literatury i prawdziwy fenomen wydawniczy. Od lat krytycy, czytelnicy i reporterzy z całego świata spekulują, śledzą, próbują odgadnąć kim jest ta Ferrante, która nie udziela wywiadów, nie spotyka się nawet ze swoim wydawcą, nie mówiąc o spotkaniach autorskich? Chociaż jej tożsamość wciąż pozostaje nieznana, to jej książki biją rekordy popularności na całym świecie, pojawiają się kolejne nagrody, a zachwyconych miłośników jej twórczości wciąż przybywa. I nic w tym dziwnego!
POŚRÓD KŁAMSTW
Giovanna dorasta w kochającym, szczęśliwym domu, pośród ludzi inteligentnych i wykształconych. Jednak jedno zdanie, jedna podsłuchana rozmowa sprawia, że dziewczynka pragnie poznać nieznanych do tej pory członków swojej rodziny z legendarną ciotką Vittorią na czele. Ciotka, kobieta prosta i niewykształcona, z niższych sfer Neaopolu, od razu wykorzystuje okazję, by ukazać prawdziwe oblicze rodziców Giovanny. Pośród kolejnych spotkań obnaża ich hipokryzję i zakłamanie… A kiedy w domu dziewczyny pojawia się kryzys, sama Giovanna będzie musiała skonfrontować się z bolesną prawdą o dorosłości.
TAJEMNICE DORASTANIA
Z początku może się wydawać, że przed czytelnikiem temat tak zwyczajny, tak niemal tradycyjny, może nawet oklepany. Ot, dojrzewająca dziewczyna, ot, rodzinne sekrety, w tle rozdwojone oblicze miasta… Ale w wydaniu Eleny Ferrante nic nie jest zwyczajne, nic nie jest oklepane. Ta włoska autorka (a może autor, kto wie?) z opowieści o dorastających dziewczynach, rozkwitającej kobiecości, przyjaźni i cichych rodzinnych konfliktach zrobiła swój znak rozpoznawczy. W „Zakłamanym życiu dorosłych” podglądamy życie bliskich Giovannie osób jej bystrymi, nastoletnimi oczami, poznajemy jej sekrety, jesteśmy świadkami jej inicjacji. Giovanna to dziewczynka taka jak każda w jej wieku: nieco zakompleksiona, rozchybotana hormonalnie, wahająca się między poczuciem euforii a rozpaczy. I tak jak każde dziecko, uwikłana w niezrozumiałe konflikty, obserwująca niepojęte zachowania i dokonująca wyborów, które wydają jej się tożsame z wyborami jej bliskich. W tle natomiast rozkwitają ulice Neapolu, przelatują obrazy dzielnic lepszych i gorszych, w których ludzie, chociaż mówią różnymi odmianami tego samego języka, to jednak zmagają się z takimi samymi problemami i powielają te same błędy, bez względu na okoliczności.
HIPNOTYZUJĄCA!
Jest coś hipnotyzującego w prozie Ferrante co sprawia, że jej opowieść przyciąga uwagę lepiej niż niejeden wypełniony po brzegi zawieszeniami akcji kryminał. Czytelnik śledzi „Zakłamane życie dorosłych” i podświadomie cofa się w przeszłość, analizuje wspomnienia, bo nigdy nie wiadomo, co też może wydobyć się z przeszłości. Jedno jest pewne – powieść Eleny Ferrante w swojej zwyczajności ma coś wybitnego, a w prostocie tematu – absolutnie uniwersalnego. Co jednak najbardziej fascynujące – zostaje w głowie.
Jeśli więc jeszcze nie spotkaliście się na swoich czytelniczych szlakach z prozą Eleny Ferrante, to nie wahajcie się rozpocząć swojej przygody właśnie od „Zakłamanego życia dorosłych”.
O.
*Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Sonia Draga.
**Zapraszam na film i na KONKURS!
