Kategoria: polscy pisarze

„Dwór w Czartorowiczach” Monika Rzepiela – recenzja

Zostaw komentarz

Dziewczęce rozterki serca, rodzinne dramaty, polska rzeczywistość dworska w kilka lat po upadku Powstania Styczniowego na Podolu, czyli Monika Rzepiela po raz kolejny urzeka opowieścią romantyczno-obyczajową z wielką historią w tle w powieściach Sagi Polskiej „Dwór w Czartorowiczach” i „Dwór w Czartorowiczach. Nowe pokolenie”.

Cóż dramat okrutnych wojen, światowych bitew, wielkich powstań, gdy w sercu zew miłości, gdy młodość ma swoje prawa i prosi się, by korzystać ze słońca, z łąk umajonych, z romantycznych uniesień. Zresztą, dla młodych panienek wychowanych na odległych dworkach, gdzie krew i przemoc nie wdarły się siłą, a historia nie odbiła tak wielkiego piętna i nie odebrała wszystkiego, takie tematy to jedynie cudze wspomnienia, a tu miłość rozkwita pośród letnich upałów. Czas podjąć najważniejsze życiowe decyzje, czas dorosnąć i iść na swoje, stać się kobietą, kochanką, matką… Jak bohaterki powieści Moniki Rzepieli.

Czytaj dalej →

6 książek dla kobiet na Święta od polskich pisarek

6 komentarzy

Często myślałam, że powieści obyczajowe – te babskie opowieści pełne wzruszeń, miłosnych uniesień i rodzinnych perypetii – to nie moja bajka i raczej gatunek, w którym nie do końca potrafię się odnaleźć. Przyznaję, od czasu do czasu wzruszałam się przy Nicholasie Sparksie, lubiłam sięgnąć po opowieść o perypetiach i przeciwnościach losu, a także śmiałam się na komediach romantycznych i czerpałam z tego niemałą frajdę, ale nigdy nie zgłębiałam tematu. A przez te wszystkie lata, od początku istnienia Wielkiego Buka, wielokrotnie pytaliście mnie (chociaż częściej – pytałyście) o powieści obyczajowe, o literaturę kobiecą, natomiast ja obiecywałam, Wy czekaliście cierpliwie,ale nigdy do końca nie było okazji… aż do teraz!

Czytaj dalej →

Bezsenne Środy: „Folk” Tomasz Czarny & Marcin Piotrowski | KONKURS!

5 komentarzy

Leśne ostępy na bieszczadzkim odludziu, ludzka rzeźnia i rodzina kanibali, czyli horror ekstremalny w najlepszym wydaniu – „Folk” Tomasza Czarny i Marcina Piotrowskiego.

Z horrorem ekstremalnym jest jak z operą – jedni z obrzydzeniem odwrócą głowy, przełykając gorzkiego pawia, a inni pokochają go już od pierwszych chwil, od pierwszych strumieni krwi, od pierwszych opisów makabrycznej jatki. To podgatunek grozy, który wymaga specyficznej „wrażliwości”, a raczej odporności na wszystko to, co należy do tematyki tabu, a co horror ekstremalny z samego swojego założenia nagina i przekracza, by móc w pełni ujawnić całe swoje perwersyjne oblicze.  Teatr okrucieństwa, przesyt potworności, hardcore przemocy – czytelnika czeka pławienie się w nadmiarze, w galonach juchy,  w tonach wnętrzności. Kto jest na to gotowy, ten przepadnie bez reszty. Czytaj dalej →

„Mania Skłodowska” Jakub Skworz – recenzja | idealna na prezent!

2 komentarze

Jedna z najwybitniejszych i najlepiej rozpoznawalnych Polek w historii w uroczej, pięknie ilustrowanej opowieści Jakuba Skworza, dla młodszych i starszych czytelników, czyli Maria „Mania Skłodowska”, w drugiej książce z cyklu Wciągających Książek o Wielkich Polakach.

Założenie tej serii jest proste – Wciągające Książki o Wielkich Polakach mają przybliżyć młodszym czytelnikom (chociaż starszym też, czemu nie) znaczące postacie historyczne w atrakcyjny sposób. Mają sprawić, że poczujemy bliskość z osobistością znaną jedynie z nie do końca zrozumiałych faktów, niepowiązanych anegdot, ciekawostek bez pokrycia. Jakub Skworz w lekki i przystępny sposób, z humorem i swadą snuje opowieść o największych Polakach, pokazuje ich dziecięce lata, wzloty oraz upadki, udowadniając, że za spiżowym pomnikiem postaci krył się zwykły chłopak, zwykła dziewczyna, którzy tak jak wszyscy musieli zmagać się z codziennością, a szczyty zdobywali ciężką pracą i największym poświęceniem. Czytaj dalej →

„Krwawy księżyc” K.C. Hiddenstorm – recenzja

5 komentarzy

Historia pisarskich obsesji, małżeńskiego kryzysu i morderczych demonów ukrytych na dnie wyobraźni – „Krwawy księżyc” K.C. Hiddenstorm.

Dawno temu zawód pisarza naznaczony był aurą romantyczności. Pisarz jawił się jako postać niemal mityczna, symboliczna, za którą szła nieskończona fantazja i czysty, nieskażony intelekt. Przez lata pisarze pokazywani byli właśnie z takiej perspektywy i dopiero wraz z popularyzacją gatunku jakim jest groza, horror i thriller ten portret nieco się odmienił, przekształcił, zdewaluował. Mit ten obalił chociażby Stephen King, który do literatury wprowadził pisarzy ogarniętych manią, zagubionych między światem realnym a światem wyobraźni, niebezpiecznych zarówno dla samych siebie, jak i dla tych, którzy podejdą za blisko. K.C. Hiddenstorm poszła śladami Króla Horroru… Czytaj dalej →

„Moje córki krowy” & „Porozmawiaj ze mną” Kinga Dębska – recenzja

6 komentarzy

Jak można się przygotować na śmierć najbliższej osoby? Odpowiedzi na to pytanie szukają bohaterki słodko-gorzkich powieści Kingi Dębskiej „Moje córki krowy” i „Porozmawiaj ze mną”, bez cukru i bez pudru rozważając o tym, co w życiu najważniejsze.

Podobno śmierć rodziców stanowi najważniejszą cezurę w życiu dorosłego człowieka. To ten moment, w którym naprawdę przestajemy być dziećmi, dorastamy i odkrywamy zupełnie nowe oblicze życia.  Kończą się telefony zawsze nie w porę, pytania o czapki (bo czapka to rzecz święta i z pytań o nią nie wyrastamy nigdy), domowe obiadki i spotkania pełne rozgrzebanych zatargów sprzed lat.  Czas przyspiesza, gnany biczem odpowiedzialności, a w zwykłej codzienności pojawia się nagle wyrwa, pustka, którą zapełniają jedynie blaknące wspomnienia. Marta i Kasia, bohaterki powieści Kingi Dębskiej, skonfrontowane z największą tragedią próbują jakoś z niej wybrnąć, czasem razem, częściej osobno, stając twarzą w twarz z własnymi demonami. Czytaj dalej →

100 książek na 100-lecie niepodległości wg Wielkiego Buka

24 komentarze

Moi Drodzy!

100 lat! 100 lat! 100 lat niepodległości naszej ojczyzny!

100 lat odkąd państwo polskie narodziło się na nowo i powróciliśmy na mapę świata. Czytaj dalej →

„Joseph Conrad i narodziny globalnego świata” Maya Jasanoff – recenzja & PATRONAT

5 komentarzy

Maya Jasanoff wyrusza w podróż śladami jednego z najpopularniejszych pisarzy anglojęzycznego świata, jednego z największych polskich twórców, by odkryć, jak bliska nam dzisiaj jest jego proza w biografii „Joseph Conrad i narodziny globalnego świata”.

Kim był człowiek, który pod koniec życia uznawany był za jednego z największych literackich wizjonerów, proroka nowej epoki? Kim był pisarz, który odrzucał wciąż przyznawane mu honorowe doktoraty na najbardziej prestiżowych uczelniach na świecie? Kim był ten, który niezmiennie narzekał na rosnące nim zainteresowanie i wreszcie potrafił oburzać się na zbyt wygórowane honoraria za kolejne teksty wychodzące spod jego pióra? Józef Teodor Konrad Korzeniowski. Joseph Conrad. Pochodził z Polski, mówił po francusku, był kapitanem brytyjskiej floty cywilnej i naturalizowanym Brytyjczykiem. Całe życie zmagał się ze swoją podwójną naturą, wewnętrznym Anglikiem i Polakiem, zawiedzionym tragicznymi losami pierwszej ojczyzny. Pragnął jedynie sprawić, za pomocą pisanego słowa, byście słyszeli, byście poczuli, a nade wszystko, byście zobaczyli. A co widział on sam? Czytaj dalej →

„Skazany na zło” Adrian Bednarek | recenzja

7 komentarzy

Wystarczy jeden błąd, jedna fatalna decyzja, by życie zamieniło się w prawdziwe piekło, co udowadnia Adrian Bednarek w dreszczowcu „Skazany na zło”.

Ile rozpaczy może wytrzymać człowiek? Ile bólu? Ile upokorzeń? Ile cierpienia jest w stanie znieść, zanim coś w nim pęknie i obudzi w nim skrywaną wściekłość? Ile zła potrzebuje człowiek, by zamienić się wreszcie w potwora, który zbuntuje się przeciw zastanej rzeczywistości? Czytaj dalej →

„Córka gniewu” Maria Paszyńska | PATRONAT

2 komentarze

Tam, gdzie kończy się uwielbiany przez tysiące widzów serial „Wspaniałe Stulecia”, tam też zaczynają się opowieści doskonałej trylogii Marii Paszyńskiej – „Cień sułtana”, „Krwawe morze” oraz „Córka Gniewu”.

Śmierć legendarnego Sulejmana Wspaniałego przyniosła Imperium Osmańskiemu powolny i bolesny upadek, do którego doprowadziły wewnętrzne rozgrywki i nieudolny sułtan u władzy – syn Sulejmana i Roksolany, czyli Hürem – Selim II zwany pogardliwie Pijakiem. Selim, który jedynie przez splot tragicznych wypadków został jedynym następcą tronu Sulejmana, pomimo że był najmniej udolnym ze wszystkich swoich braci. Sam Selim II robił niewiele, oddawał się pijaństwu i wszelkim możliwym używkom, nie przejmując się specjalnie losami swojej ziemi. To za jego panowania faktyczną władzę w państwie przejęli ministrowie z niejakim wielkim wezyrem Sokollu Mehmedem na czele. To on stanął na czele intryg i spisków, to on wziął na siebie odpowiedzialność za przywrócenie upadającej potęgi Imperium Osmańskiego. Czytaj dalej →