Czasami lato zamiast beztroski przynosi gorzką lekcję o dorastaniu Klub Marudnych Zaczytanych Ciotek przedstawia Pisklaka Zuzanny Orlińskiej ze zjawiskowymi ilustracjami Wandy Orlińskiej.
Czytaj dalej
Kelly Barnhill po raz kolejny po Dziewczynce, która wypiła księżyc udowadnia, że jest mistrzynią współczesnych baśni dla dzieciaków mniejszych i większych w Synu wiedźmy, opowieści o magii, o stracie, o poświęceniu.
Czytaj dalej
Siedem różnych bohaterów, siedem różnych autorek, jedna winda i jedno przełomowe spotkanie w uziemionej windzie popularnej stacji telewizyjnej w Uziemionych.
Czytaj dalej
Miało być słodko, tak czekoladowo i radośnie, a jednak Cathy Cassidy pokazała, że to jedynie pozory w Wiśniowym sercu, pierwszym tomie młodzieżowej serii Bombonierki.
Czytaj dalej
Porywająca opowieść o odwadze, sile i wielkiej przygodzie w magicznej opowieści pełnej legend i map Dziewczynka z atramentu i gwiazd Kiran Millwood Hargrave.
Czytaj dalej
XIX-wieczny Paryż jak z nieziszczonych snów, pełen tajemnic, zagadek i magii serwuje młodszym czytelnikom Roshani Chokshi w Pozłacanych wilkach.
Czytaj dalej
Historia kłamstw, pisarskiego nadużycia i grupy nastolatków, którzy gotowi są zrobić wszystko dla swojej idolki To wszystko prawda Lygii Day Peñaflor.
Pisz o tym, co znasz tak brzmi jedno z głównych przekazań w poradnikach pisarskich. Najlepiej o czymś, co pozostawiło skazę, jakąś traumę, nostalgię Wykorzystywanie doświadczeń, grzebanie się w przeszłości, rozdrapywanie starych ran. Można robić to w sposób genialny i przejść do historii literatury, jak zrobił to chociażby Marcel Proust w swoim monumentalnym cyklu W Poszukiwaniu Straconego Czasu, a można to robić w sposób tani, nieustająco eksploatując nie tyle siebie, ale kolektywne doświadczenia czytelników, żerując na ich uczuciach, żywiąc się ich emocjami, by podbudowywać własne pisarskie ego. Pisarski wampiryzm? Czemu nie, skoro przynosi takie korzyści? Czytaj dalej
Nie ma nic bardziej archetypicznego w fantasy, także młodzieżowym, jak motyw szkoły magii i czarodziejstwa z czego skorzystała Rachel E. Carter, tworząc bestsellerowy cykl Czarnego Maga rozpoczynający się od tomu Pierwszy Rok.
Szkoły magii pojawiały się u klasyków gatunku jak chociażby w cyklu Ziemiomorze Ursuli K. Le Guin, w Świecie Dysku Terryego Pratchetta, w Cyklu Krondorskim Raymonda E. Feista, a także z czasem w młodzieżowej literaturze fantasy u autorów takich Holly Black i Cassandra Clare w cyklu Magisterium, czy jak J.K. Rowling, której Hogwart jest już dzisiaj miejscem kultowym. Popularności tego tropu popkulturowego nie ma się co dziwić, bo szkoła to początek, to geneza, to pierwsze kroki, które zarówno bohaterowie, jak i sam czytelnik stawia w nowym świecie, pełnego nowych praw i rodzących się dopiero historii. Teraz także Akademia w Jerarze dołącza do listy magicznych szkół, do których warto zajrzeć, a może i zostać w niej na dłużej, jeśli tylko najdzie młodego czytelnika ochota. Czytaj dalej
R. M. Romero opowiada o II Wojnie Światowej w taki sposób, że jej bezmyślne okrucieństwo zrozumieją także, a może przede wszystkim, młodsi czytelnicy w przepełnionej magią opowieści Lalkarz z Krakowa.
Wojna. Wojna, która uderzyła z impetem w Polskę, Europę i cały świat. Wojna, która obudziła potwory, przyciągnęła niesprawiedliwość. Wojna, która zabiła miliony niewinnych. Wojna, w której nie było kompromisów, ale walka na życie i śmierć. Wojna pełna niepoliczalnych liczb, bydlęcych wagonów, pryszniców, które nie były prysznicami. Wojna, która podzieliła ludzi na zawsze. Wojna, która stała się częścią nas. Wojna, która jest dziedzictwem całego świata. Wojna, której wspomnienie wciąż jest tak żywe, chociaż niebawem mija wiek od jej wybuchu. My, następne pokolenia, wnuki naszych dziadków, nosimy wojnę w sobie, mamy ją w sercach, mamy w genach, ale już niedługo nie będzie wśród nas tych, którzy jeszcze ją pamiętali. Kolejne generacje nie będą wiedzieć, mogą nie potrafić zrozumieć, a o tej wojnie trzeba pamiętać. Czytaj dalej
Historia dziewczyny zmagającej się z problemami natury psychicznej w powieści młodzieżowej z przesłaniem Jestem już normalna? Holly Bourne.
Nie mówimy na głos o chorobach psychicznych, o kryzysach emocjonalnych, o zmaganiu się ze sobą. Lubimy dzielić się uczuciami, lubimy wyolbrzymiać doświadczenia, pokazywać siebie w skrajnym świetle, ale kiedy dotyka nas prawdziwy problem, znikamy po cichu w cień. Ze strachu przed odrzuceniem. Ze wstydu i z poczucia winy. O chorobach psychicznych przecież nie do końca wypada mówić, a w dyskursie publicznym wciąż traktowane są jak tabu. Ten zakaz próbuje od lat przełamać popkultura, ukazując wnętrza szpitali psychiatrycznych, snując opowieści o ludziach zmagających się z chorobami i zaburzeniami, pokazując świat z ich perspektywy. Według najnowszych statystyk WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) takimi zaburzeniami może być dotknięte w swoim życiu nawet 25% światowej populacji, czyli co czwarta osoba na naszej planecie. Czas przerwać milczenie. Czytaj dalej
