Bestsellerowy zbiór ośmiu opowieści o kobietach od autorki nazywanej „najważniejszym kobiecym głosem Korei Południowej” – „Panna Kim wie” Cho Nam-Joo.
Czytaj dalej„Panna Kim wie” Cho Nam-Joo – recenzja
Tag: opowiadania
Bezsenne Środy: „Ptaki i inne opowiadania” Daphne du Maurier – recenzja
Sześć opowiadań jednej z najznamienitszych pisarek pierwszej połowy XX wieku, prawdziwej mistrzyni suspensu, muzy samego Alfreda Hitchcocka – „Ptaki i inne opowiadania” Daphne du Maurier.
Czytaj dalej„Stulecie Winnych. Opowiadania” Ałbena Grabowska | zachwycający kobiecy PATRONAT
Czarujące, ciepłe, rodzinne opowieści, które przenoszą czytelnika w świat dawno już utracony Stulecie Winnych. Opowiadania Ałbeny Grabowskiej.
Dla jednych Brwinów to dopiero początek, dla innych zaledwie przystanek, dla innych już koniec wędrówki. Oni wszyscy mijają się, spotykają, wpadają na siebie, niczym atomy w morzu nieustępliwej historii. A tu doktor Brzozowski dopiero zaczyna swoją praktykę, a tu pani Bronisława dostrzega niedostrzegalne, siostry Mania i Ania przeżywają chwile grozy Wojny uderzają znienacka i mijają, przeszłość miesza się z tu i teraz, zaklęty krąg uroboros. Rodzina Winnych, ich znajomi i bliscy przyjaciele wracają i dopełniają Trylogii. Czytaj dalej
Stephen King do czytania ZA DARMO!
Zgodnie z badaniami czytelnictwa Biblioteki Narodowej, Stephen King jest NAJPOPULARNIEJSZYM pisarzem w Polsce. Król, jak przystało na nazwisko, rządzi w naszym kraju, nie ma się temu co dziwić, jako że konsekwentnie od lat rozpuszcza swoich czytelników kolejnymi opowieściami. Straszy, przeraża, niepokoi, czasami śmieszy jego proza miewa różne oblicza, zmienia się razem z samym Kingiem, ale jedno pozostaje pewne jego miłośników jedynie przybywa i nic nie zapowiada, by miało się to zmienić w najbliższym czasie. Czytaj dalej
Bezsenne Środy: „Przy moście nad Sowim Potokiem” Ambrose Bierce
O czasie, który rozpływa się przed śmiercią skazanego wisielca snuje swoją opowieść mistrz groteski i amerykańskiego gotyku Ambrose Bierce w jednym z najznamienitszych opowiadań Przy moście nad Sowim Potokiem.
Podobno, tuż przed śmiercią, czas traci swoje niezmienne właściwości. Rozpływa się, rozciąga, dzieli tak, że nie ma teraźniejszości, nie ma przyszłości, ani przeszłości. Wszystko istnieje tu i teraz albo wcale. Wszystko jest jednością albo niczym. Ci, którzy stanęli u progu śmierci mówią o życiu przelatującym przed oczami, o wspomnieniach, które uderzają z impetem, które trwają ułamek sekundy, a jakby trwały całą wieczność. Czas przed momentem ostatecznej ciemności może ciągnąć się w nieskończoność, może dawać nadzieję Czytaj dalej
Straszne opowiadania do czytania w sieci (Stephen King, Neil Gaiman, H.P. Lovecraft i inni)
Moi Drodzy,
Wielbiciele strachów, horrorów, terroru i grozy wszelakiej dobrze zdają sobie sprawę jak duży potencjał potworności potrafi ukryć się w krótkiej formie. To chyba taka domena gatunku, z której twórcy czerpią garściami. Pasty krążące w sieci, historyjki na dobranoc, opowiadania, nowele Jedna prosta opowieść, jeden koncept, jeden haczyk, lęk rodzi się w sercu, a panika przenika do krwioobiegu i zaczyna krążyć w szaleńczym tempie. Czytaj dalej
„Drobinki nieśmiertelności” Jakub Ćwiek PATRONAT
Z tą popkulturą to same kontrowersje. Przynależna masom, namawiająca do szeroko pojętej ludyczności, powszechnie dostępna, dosłownie na każdym kroku, w każdej możliwej postaci. Rozedrgana, barwiąca się setkami tysięcy kolorów, dygocząca i zmienna tak, że aż trudno za nią nadążyć. Kalejdoskop doznań, wrażeń, podjudzeń, rzucający się w oczy tak, że nie sposób odwrócić od niego wzroku. Nie sposób od niej uciec, czy schować się przed jej wpływem. Popkultura to zjawisko, które potrafi wyzwolić najbardziej negatywne instynkty w tych, którym marzy się kulturowa elitarność, a jednocześnie te najbardziej pozytywne, kiedy oczarowuje swoją przystępnością. Ale jakikolwiek byłby jej wydźwięk, jakiekolwiek wrażenia w szerszej perspektywie, to trzeba przyznać, że popkultura wpływa na nas wszystkich, czy tego chcemy, czy też nie. I inspiruje, ach, jak inspiruje
Najlepszym dowodem na to jest twórczość Jakuba Ćwieka, który z wpływów popkultury czerpie pełnymi garściami, a jego popkulturowa podróż po Stanach Zjednoczonych wywołała potrzebę snucia kolejnych opowieści. I tak powstały Drobinki nieśmiertelności. Czytaj dalej
„Moja kochana, dumna prowincja. Opowiadania” Kornel Filipowicz – recenzja
To wcale nie jest taka prosta sprawa, napisać opowiadanie. Krótka forma wyłącznie w rękach, a w zasadzie pod piórem, wytrawnego mistrza i sprawnego rzemieślnika owej formy może zamienić się w małe dzieło sztuki. Dobry moment, odpowiednie wyczucie czasu i atmosfery. Nie za długie, nie za krótkie. Opowieść w pigułce, jak do kieszonki, na zagryzkę, a mimo to wypełniona po brzegi znaczeniem. Bo w dobrym opowiadaniu musi być wszystko to, co w równie dobrej powieści, a nawet bardziej, intensywniej, tak, by w tym ułamku chwili porwać czytelnika, wciągnąć w meandry historii i po chwili zostawić sytego i zadowolonego, jak po najlepszym i najpyszniejszym smakołyku.
Taki dar dokarmiania czytelniczej duszy opowieściami na jeden chaps miał pisarz, o którym sam Jarosław Iwaszkiewicz powiedział Dla mnie to jest jeden z najczystszych, najwybitniejszych naszych prozaików, który swą bezpretensjonalność posunął wręcz do wirtuozerii. Za tymi słowami kryje się Kornel Filipowicz niezwykła osobowość polskiej literatury, wielka miłość Wisławy Szymborskiej, kochający przyrodę wrażliwiec hipnotyzujący piórem. Jeśli sięgamy po jego poruszającą prozę, to nie można pominąć autorskiego wyboru opowiadań dobranych przez Justynę Sobolewską Moja kochana, dumna prowincja.
Bezsenne Środy: „Głupcy” z tomu „Zwierzyna” Maciej Kaźmierczak – recenzja
Czasami dobrze obudzić się ze snu. Czasami dobrze jest wyjrzeć poza bańkę mydlaną kolorowej rzeczywistości rysowanej przez kolejne media i wyjrzeć poza własną strefę komfortu. Rozciągnąć się, rozejrzeć. Spojrzeć obiektywnie na życie w pełnej krasie, w całej swojej dziwnej postaci. Może będzie to dalej kolorowa bańka, pełna radości i uśmiechniętych twarzy, a może koszmar, ukrywany długo za kotarą sztucznych, nadętych nieszczerych i zdeformowanych ust, z których zionie pustka. Można spróbować zadawać pytania, można zagłębić się w ciemność, zajrzeć w głąb ludzkiej duszy.
Tak jak zajrzał Maciej Kaźmierczak i opisał to w swoim debiutanckim tomie opowiadań „Zwierzyna”, z którego wybrałam dla Was jedną opowieść – „Głupcy”.
„Wiadomość” Tove Jansson – recenzja
Drobne kamyki nad brzegiem srebrzystego morza. Beżowy, prawie biały piasek poprzecinany pasmami zielonkawych wodorostów. Północny wiatr, który dmie prosto w twarz, niezależnie, od której strony spoglądamy na horyzont. Czasami słońce zza mgły, czasami mżawka, czasami płatki śniegu lecące z nieba. I mały detal. Ryba wyrzucona na brzeg. Odcisk stopy. Czarny kamyk pośród bieli. Czerwony szalik wirujący na wietrze. Wokół szum fal, na wodzie kołysze się nieduża łódź, a mewy skrzeczą, wołając na żer. A w sercu upajanie się chwilą zamkniętą niczym w lampie dżina. Mała radość. Niewidzialne szczęście.